Γιάννης Ψαρέλης: “Ανάγκη Ενίσχυσης του Μαζικού Αθλητισμού και η Ύπαρξη Εθνικής Στρατηγικής”

 

“Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για την πρόσκληση και να συγχαρώ τους διοργανωτές για την καθιέρωση αυτού του Αθλητικού Διημέρου. Είναι μία εκδήλωση Μαζικού Αθλητισμού από αυτές που έχει ανάγκη η κοινωνία μας και η χώρα μας ώστε να εμπνεύσουμε περισσότερους συμπολίτες μας να αθλούνται. Έχουμε Δημιουργήσει ένα αθλητισμό όπου οι Πολίτες είναι Θεατές και Καταναλωτές Αθλητικών Δρώμενων ενώ οφείλουμε να δημιουργήσουμε ένα Αθλητισμό όπου οι Πολίτες θα είναι ενεργά αθλούμενοι και πρωταγωνιστές στα αθλητικά δρώμενα.

Είμαστε ουραγοί στις στατιστικές στην Ευρώπη στο ποσοστό των πολιτών που αθλούνται και αυτό πρέπει να αλλάξει. Η ενίσχυση του Μαζικού Αθλητισμού δεν μπορεί να επιτευχθεί παρά μόνο εάν ο σχεδιασμός του έχει ως βασικό πυλώνα την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Ευελπιστούμε ότι θα διοχετευθούν κονδύλια στους Δήμους τόσο για τη δημιουργία, βελτίωση και συντήρηση των αθλητικών εγκαταστάσεων όσο και για τη υλοποίηση προγραμμάτων φυσικής άσκησης καθώς και εκδηλώσεων/ αγώνων.

Με την ευκαιρία της παρουσίας της κας.Λυμπεροπούλου, που ο πατέρας της ήταν ο θεμελιωτής της Αθλητικής Δημοσιογραφίας στην Ελλάδα, οφείλω να ευχαριστήσω  τους εξαιρετικούς Έλληνες Αθλητικογράφους που πάντοτε κάλυπταν τις εκδηλώσεις και αγώνες του Ελληνικού Τριάθλου, δηλαδή εδώ και 35 χρόνια που αυτό υπάρχει.

Ας μου επιτραπεί να παραφράσω τα λόγια του Κορνήλιου Καστοριάδη, που είχε δηλώσει ότι οι Έλληνες καλούμαστε να πορευτούμε έχοντας μία αντίφαση δύο αντίθετων πολιτισμών που υπάρχουν στο γενετικό μας υλικό : Του Αρχαίου Ελληνικού και του Βυζαντινού. Αυτή η αντίφαση υπάρχει και στον Αθλητισμό: από τη μία θέλουμε να είμαστε οι συνεχιστές και υπερασπιστές των Αρχαιοελληνικών Ολυμπιακών Ιδεωδών από την άλλη έχουν κυριαρχήσει οι αρχές του μεσαιωνικών “calcio”/ «εκδηλώσεων αρένας» όπου οι γαλάζιοι, πράσινοι, κίτρινοι, κόκκινοι πάλευαν εντός και εκτός της αρένας.

Είναι καιρός να υπάρχει μία εθνική στρατηγική για τον αθλητισμό τόσο σε επίπεδο ανταγωνιστικού/ «υψηλού» όσο και μαζικού αθλητισμού.

Ποια μορφή φυσικής άσκησης θα έπρεπε να προτεραιοποιηθεί; Μα φυσικά, και το είδαμε στην περίοδο της πανδημίας, το δυναμικό βάδισμα και η προέκταση αυτού το τρέξιμο.

Η κολύμβηση για μία χώρα όπως η δική μας με δεκάδες ή και εκατοντάδες πνιγμούς σε ετήσια βάση θα έπρεπε να θεωρείται δεξιότητα ζωής για τους πολίτες.

Το ποδήλατο δεν μπορεί παρά να είναι στο επίκεντρο αυτών που ονομάζουμε και επιθυμούμε, δηλαδή τις πράσινες πόλεις.

Αυτά είναι τα αθλήματα του Τριάθλου.

Τί είναι το Τρίαθλο και πως από την πλευρά του προπονητή το προσεγγίζω. Όταν με ρωτούν αυτό απαντώ με τα λόγια του προπονητή του αθλητή Φιλίνου, ένα διάλογο όπως τον αναφέρει ο Πίνδαρος

Ο δάσκαλος/ ¨προπονητής» προτρέπει τον αθλητή του: «Για να παρουσιαστείς και να αγωνιστείς στο στάδιο της Ολυμπίας πρέπει να είσαι τέλειος».

-Τι θα πει δάσκαλε τέλειος ; ρωτά ο αθλητής Φιλίνος.

-Το σώμα, Φιλίνε, το καλλιεργούν με τη γυμναστική, την ψυχή με τη μουσική και το πνεύμα με τη γνώση. Μόνο έτσι μπορεί να δημιουργηθεί το κάλλος. Μέσα στο κάλλος κλείνεται σφιχτά η ιδέα του ανθρώπου. Άνθρωπος δεν είναι αυτός που έχει μόνο δυνατό σώμα άλλα αυτός που συγχρόνως έχει και όμορφη ψυχή και πνεύμα. Το κάλλος, λοιπόν, είναι η έκφραση αυτής της πληρότητας, και αυτή η τελειότητα είναι η αρετή. Όποιος κατέχει την αρετή είναι τέλειος.

Σας ευχαριστώ πολύ».